Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007

Αποχαρακτηρισμός του κτιριου στη Διον. Αρεοπαγίτου

Μου το έστειλαν φίλοι και το αναδημοσιεύω. Δεν εχει άμεση σχεση με το δασος και τις πυρκαγιες, αλλα μαλλον ταιριαζει με την πολιτικη αφανισμου του φυσικου και πολιτιστικου αποθεματος της χώρας απο την κυβερνηση για εξυπηρετηση αλλων συμφεροντων.

Ταιριαζει επισης με την ιδεα της περιφρονησης διαδικασιων και θεσμων απο την κυβερνηση, που βλέπουμε συχνα-πυκνα, ξεκινωντας απο την προκυρηξη εκλογων με πραξικοπηματικο τροπο, αποφαση-κλειδι για την καταστροφη της Πελοπονησου.



Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΟΥ

Αγαπητοί φίλοι,

Σε όλους εσάς που ενδιαφερθήκατε και ενεργήσατε έμπρακτα για τη σωτηρία των διατηρητέων της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με πολύ μεγάλη απογοήτευση ανακοινώνουμε ότι:

Στις 30 Αυγούστου 2007, δεκαπέντε μέρες πριν τις εκλογές, με κλειστή τη Βουλή, με τις φωτιές σε πλήρη εξέλιξη, με πληγωμένη την Αρχαία Ολυμπία, ο Υπουργός Πολιτισμού υπέγραψε την «έγκριση της ολικής και διηνεκούς άρσης προστασίας του χαρακτηρισμένου ως μνημείου ακινήτου της Δ. Αρεοπαγίτου 17, ώστε τούτο μετά προηγούμενη αναγκαστική απαλλοτρίωση να κατεδαφιστεί ».

Ο Υπ. Πολιτισμού & υποψήφιος βουλευτής Α΄ Αθηνών Γ. ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ αγνόησε:
Τις χιλιάδες εκκλήσεις που έστειλαν οι Αθηναίοι, οι ξένοι επισκέπτες, οι επιστήμονες, οι νομικοί, οι καθηγητές, οι τ. υπουργοί, οι επιστημονικοί σύλλογοι και οι φορείς προστασίας του πολιτισμού και του περιβάλλοντος
Τους αρχιτέκτονες που τόνισαν τη μοναδική αξία του κτηρίου και του μετώπου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου για την πόλη
Τα αθρόα δημοσιεύματα κατά της κατεδάφισης, την κατακραυγή του διεθνούς τύπου και τις καθημερινές δηλώσεις διαμαρτυρίας και οργής στο διαδίκτυο
Νόμους, διεθνείς συμβάσεις και προγενέστερες αποφάσεις των οργάνων της πολιτείας – πράγμα που κατέδειξαν έγκριτοι νομικοί και ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων και στο οποίο δεν υπήρξε αντίλογος
Τη σιωπή των συναδέλφων του που δεν φαίνεται να συμφωνούν με την απόφαση του και που χωρίς τη συναίνεσή τους δεν μπορεί να υπάρξει αποχαρακτηρισμός, απαλλοτρίωση και κατεδάφιση

Φεύγοντας επιδιώκει να αφήσει τον τόπο με ένα έργο τέχνης λιγότερο, όπως αφήνει την Ολυμπία με «... μερικά καμμένα δέντρα».

Μόναδικό επιχείρημα υπέρ της κατεδάφισης υπήρξε ότι τα κτίρια θα «διαταράσσουν» τη θέα των επσκεπτών του μουσείου. Οι ιδιοκτήτες έχουν προτείνει λύσεις όπως η ανάπλαση των πίσω όψεων, η εικαστική παρεμβάση από σημαντικούς καλλιτέχνες, η φύτευση με υψηλά δένδρα . Μάλιστα ο Υπουργός αποδέχτηκε προφορικά τη δενδροφύτευση σε πρώτο στάδιο, αλλά αντί να προωθήσει αυτή τη λύση, υπέγραψε βιαστικά την απόφαση του αποχαρακτηρισμού.

Το κτήριο Κουρεμένου στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου 17 παραμένει διατηρητέο. Είμαστε βέβαιοι ότι με τη συμπαράσταση όλων και την κρίση της Δικαιοσύνης θα κοσμεί για πολλά χρόνια ακόμα την πόλη μας.

Το θέμα θα πάει στον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ και στη συνέχεια θα πρέπει να υπογραφεί από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας και τον Δημάρχο Αθηναίων, (ο οποίος μέχρι σήμερα επιμελώς σιωπά ). Σας παρακαλούμε θερμά, μόλις ανακοινωθεί η νέα κυβέρνηση, να στείλετε τη διαμαρτυρία σας στον Πρωθυπουργό, στους παραπάνω Υπουργούς και σε όσα μέλη του κοινοβουλίου κρίνετε σκόπιμο. Οι ηλεκτρονικές τους διευθύνσεις θα δημοσιευθούν στο www.parliament.gr (σύνθεση , μέλη, ατομικά στοιχεία).

Σας ευχαριστούμε ειλικρινά και βασιζόμαστε στη συμπαράστασή σας

Οι κάτοικοι της Δ. Αρεοπαγίτου 17

Μαρίνα Κουρεμένου – Φλέγγα olvia@hol.gr, Αρίστος Δοξιάδης adoxiadis@notos.biz
Aχιλλέας Φρειδερίκος af@tecknika.gr Νίκος Ρουσέας nrouse@tee.gr
Mανώλης Αναστασάκης anastasakis@tee.gr Μ. Κουμαντάνος m.koumantanos@aktena.com

(Περισσότερα στο: http://areopagitou17.blogspot.com)

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ:

Από τον Γιάννη Α. Μυλόπουλο
καθηγητή στον Τομέα Υδραυλικής & Τεχνικής Περιβάλλοντος, της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ
www.mylopoulos.gr

Τα δάση κάηκαν ως εάν ήταν έτοιμα να καούν
Το φετινό καλοκαίρι θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα χειρότερα για τη χώρα. Η Ελλάδα βρέθηκε εντελώς ανέτοιμη μπροστά σ’ έναν προαναγγελθέντα φυσικό κίνδυνο. Αν οι κλιματικές συνθήκες, με τον θερμό και άνυδρο χειμώνα και τις ασυνήθιστα παρατεταμένες, πλην όμως αναμενόμενες περιόδους καύσωνα το καλοκαίρι, δημιούργησαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για τις δασικές πυρκαγιές, η αδικαιολόγητη απουσία οποιασδήποτε προετοιμασίας και η πλήρης αδυναμία του κράτους να ανταποκριθεί, ήταν που έδωσαν την αφορμή για τη μεγάλη οικολογική καταστροφή.
Τα ξερά κλαδιά, τα λογής εύφλεκτα αντικείμενα και τα σκουπίδια που ήταν σκορπισμένα παντού στα δάση λειτούργησαν ως εύκολο προσάναμμα. Η έλλειψη αντιπυρικών ζωνών και η μη έγκαιρη διάνοιξη δασικών δρόμων για εύκολη πρόσβαση από την άλλη, διευκόλυναν τη γρήγορη μετάδοση της φωτιάς και δυσχέραναν την άμεση κατάσβεσή της.
Η απουσία σχεδιασμού και η έλλειψη προληπτικής αντιπυρικής πολιτικής δεν συνέβησαν όμως τυχαία. Ήταν συνέπεια της αυτοκαταστροφικής πολιτικής της απογραφής, η οποία οδήγησε στην ελαχιστοποίηση των δημοσίων επενδύσεων και την κατάρρευση των κοινωνικών δαπανών. Η κυβέρνηση, με το χαρακτηρισμό των επενδύσεων για την προστασία των δημόσιων αγαθών ως ελλειμμάτων, λειτούργησε ως ηθικός αυτουργός για την παράδοση στις φλόγες του φυσικού πλούτου της χώρας.
Την τραγωδία ήρθαν να ολοκληρώσουν οι πλήρεις… κενών τόσο σε προσωπικό, όσο και σε μέσα κρατικές υπηρεσίες. Που, παραδομένες στον κομματισμό και την αναξιοκρατία, στάθηκαν ανήμπορες να ανταποκριθούν στην αποστολή τους.
Δεν είναι έγκλημα να μη διαθέτουμε ικανό αριθμό πυροσβεστικών αεροσκαφών. Είναι όμως εγκληματική αμέλεια, οι ανάγκες να καλύπτονται εκ των υστέρων, στο μέσον του καλοκαιριού. Και μάλιστα ενός καλοκαιριού που όλοι ανέμεναν ότι θα ήταν… καυτό.
Με τέτοιες συνθήκες, είναι φανερό ότι μικρή αξία έχει αν οι φωτιές ήταν αποτέλεσμα εμπρησμών ή αυταναφλέξεων. Εκείνο που προέχει είναι ότι τα δάση κάηκαν αβοήθητα, ως εάν ήταν έτοιμα για να καούν…

Οι συνέπειες της οικολογικής καταστροφής
Η έκταση της οικολογικής καταστροφής πήρε διαστάσεις που δεν έχουν προηγούμενο. Χάθηκε ένα σημαντικό, όσο και αναντικατάστατο κομμάτι της φυσικής μας κληρονομιάς. Διαταράχτηκε η οικολογική ισορροπία και δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα η βιοποικιλλότητα. Για την αποκατάσταση της μεγάλης απώλειας, ακόμη κι αν οι περί αναδάσωσης υποσχέσεις τηρηθούν στο ακέραιο, θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες. Αν και στη χώρα μας, η εμπειρία διδάσκει πως ό,τι χάνεται σε δημόσια γη, δύσκολα αποκαθίσταται…
Εν τω μεταξύ, πέραν της οικολογικής καταστροφής, υπάρχουν μια σειρά από σημαντικές «παράπλευρες απώλειες. Η διάβρωση κι η επαπειλούμενη ερημοποίηση των εδαφών θα επιδεινωθούν στις περιοχές των πυρκαγιών, ενώ οι πλημμυρικές απορροές θα απειλήσουν σοβαρά τις κατάντη των καμένων κατοικημένες περιοχές. Ο κίνδυνος της λειψυδρίας θα αυξηθεί σοβαρά, καθώς θα μειωθεί η δυνατότητα του εδάφους να συγκρατεί το νερό των βροχών. Θα υπάρξουν ακόμη σοβαρές συνέπειες για το μικροκλίμα στις περιοχές των καμένων, αφού ο εξισορροπητικός για τις θερμοκρασίες ρόλος του δάσους θα εκλείψει.
Τέλος, οι εκτεταμένες καταστροφές του φετινού καλοκαιριού θα συμβάλουν στην ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου, επιδεινώνοντας τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Οι συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα έχουν αυξηθεί σημαντικά, λόγω της εκπομπής μεγάλων ποσοτήτων αερίων της καύσης κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών, ενώ ταυτόχρονα έχει μειωθεί και η δυνατότητα κατακράτησης των θερμοκηπικών αερίων, λόγω της μείωσης της έκτασης των δασών και συνεπώς και του περιορισμού του ρόλου τους ως φυσικών πνευμόνων της χώρας.

Η προαναγγελθείσα κλιματική αλλαγή
Όμως ο εφιάλτης του φετινού καλοκαιριού δεν ήρθε ούτε ξαφνικά, ούτε και απροειδοποίητα. Οι ειδικοί έχουν σημάνει τα τελευταία χρόνια συναγερμό για τις επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της γης που το κλίμα αλλάζει με ευθύνη του ανθρώπου. Τα σενάρια για το κοινό μας μέλλον είναι εφιαλτικά.
Για τη δική μας ειδικά περιοχή της Μεσογείου, οι προειδοποιήσεις για την αύξηση της θερμοκρασίας και τις συχνότερες στο εξής εναλλαγές ακραίων φαινομένων, είναι σαφείς και κατηγορηματικές. Οι φετινοί καύσωνες και οι ευνοϊκές συνθήκες για την πρόκληση πυρκαγιών στα δάση έχουν προαναγγελθεί προ πολλού. Όπως άλλωστε έχει προ πολλού προαναγγελθεί και η συχνότερη εναλλαγή περιόδων ξηρασίας και πλημμυρών. Και γι’ αυτό και είναι εντελώς αδικαιολόγητη τόσο η έλλειψη προετοιμασίας, όσο και ο χαμηλός βαθμός ετοιμότητας της κρατικής μηχανής.
Σύμφωνα με τις ίδιες επισημάνσεις, το νερό θα αποτελέσει στο μέλλον τον πλέον κρίσιμο και καθοριστικό παράγοντα όχι μόνο για την οικονομική ανάπτυξη, αλλά και για την ποιότητα της ζωής και για την κοινωνική συνοχή. Γι’ αυτό και δημιουργεί απορία η αδιαφορία και η αδικαιολόγητη απραξία της πολιτείας και στο ζήτημα του σχεδιασμού πολιτικής για τη διαχείριση του νερού.

Η Ελλάδα φτωχαίνει
Η κατάσταση που διαμορφώνεται με την αλλαγή του κλίματος για μια χώρα σαν τη δική μας, η οποία είναι αλήθεια ότι δεν περίμενε την υπερθέρμανση για να υποβαθμιστεί περιβαλλοντικά, αναμένεται να προσλάβει εφιαλτικές διαστάσεις.
Όπου κι αν κοιτάξεις σήμερα, η Ελλάδα είναι πληγωμένη. Τα ισοζύγια του νερού έχουν προ πολλού διαταραχθεί στις υδρολογικές λεκάνες και τα επιφανειακά και υπόγεια νερά είτε έχουν εξαντληθεί, είτε έχουν ρυπανθεί. Η ύπαιθρος διαρκώς υποβαθμίζεται, ενώ τα σπάνια ελληνικά οικοσυστήματα έχουν αφεθεί στην εγκατάλειψη κι έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπους. Τα εδάφη τείνουν να ερημοποιηθούν, οι περισσότεροι υγρότοποι έχουν εξαφανιστεί και όσα από τα δάση έχουν γλυτώσει μέχρι τώρα, αναμένεται να οικοπεδοποιηθούν με την προτεινόμενη από την κυβέρνηση αναθεώρηση του άρθρου 24 του συντάγματος. Οι άλλοτε καθαρές θάλασσες δέχονται επί χρόνια τα απόβλητα της κάθε είδους οικονομικής δραστηριότητας, ενώ τα νησιά κι οι παραλίες βουλιάζουν από την οικοδόμηση και από τις επιπτώσεις μιας τουριστικής ανάπτυξης που δεν την αντέχουν.
Κληρονομήσαμε μια όμορφη και πλούσια Ελλάδα και κινδυνεύουμε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μια… έρημο Σαχάρα!

Κλιματική και πολιτική αλλαγή
Έχουμε εισέλθει σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη φάση της ιστορίας. Αν συνεχίσουμε να ζούμε και να αναπτυσσόμαστε οικονομικά με τον ίδιο τρόπο όπως μέχρι σήμερα, σε λίγα χρόνια τίποτε δεν θα είναι όπως το ξέραμε. Οι αιτίες της υπερθέρμανσης είναι απόλυτα ανθρωπογενείς. Όπως ανθρωπογενείς είναι και οι αιτίες της περιβαλλοντικής υποβάθμισης που παρατηρείται και ανεξάρτητα από την απορρύθμιση του κλίματος.
Η αποκατάσταση της βλάβης που έχει προκληθεί στον πλανήτη, αποτελεί αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Η κλιματική αλλαγή απαιτεί επειγόντως μια μείζονα πολιτική αλλαγή.
Χρειαζόμαστε το σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας νέας, «πράσινης» πολιτικής. Που θα στηρίζεται στη βασική παραδοχή ότι η φύση είναι δημόσιο αγαθό. Που σημαίνει ότι η διαφύλαξη, η προστασία και η ανάδειξη των περιβαλλοντικών συστημάτων πρέπει στο εξής να αποτελέσει υψηλή πολιτική προτεραιότητα και να συνδεθεί απόλυτα τόσο με το όραμα της ευημερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, όσο και με το στόχο της εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος.
Η ίδρυση υπουργείου περιβάλλοντος θα συμβάλει στην αναβάθμιση του περιβαλλοντικού ζητήματος και στην ανάδειξή του σε πρόβλημα υψηλής πολιτικής προτεραιότητας. Η διασφάλιση οριζόντιας διάχυσης της περιβαλλοντικής πολιτικής σε όλους τους επιμέρους τομείς της ανάπτυξης, θα βοηθήσει στην ολοκληρωμένη θεώρηση ενός πολύπλευρου, όσο και πολυπαραμετρικού προβλήματος. Επιπλέον, θα διευκολύνει την εναρμόνισή μας με τη διεθνή προσπάθεια για την αντιστροφή της κλιματικής αλλαγής, στην κατεύθυνση της επίτευξης των στόχων της εξοικονόμησης της ενέργειας και της στροφής από τις συμβατικές, προς τις ανανεώσιμες μορφές της.
Ο επαναπροσανατολισμός της περιβαλλοντικής πολιτικής στην κατεύθυνση της αειφορίας, θα συμβάλει ώστε η υπόθεση της περιβαλλοντικής προστασίας να πάψει να καταγράφεται ως έλλειμμα στους προϋπολογισμούς και να αντιμετωπίζεται ως βάρος για την ανάπτυξη. Που σημαίνει ότι οι οικονομικές δραστηριότητες πρέπει στο εξής να συνδεθούν πιο άμεσα με τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, με τον φυσικό δηλαδή πλούτο της χώρας.
Αυτό άλλωστε επιβάλλει και η νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης, προκειμένου να ανακτηθεί η χαμένη ανταγωνιστικότητα των τοπικών οικονομιών.
Νέες οικονομικές δραστηριότητες, συμβατές με τη φέρουσα ικανότητα των φυσικών συστημάτων θα πρέπει να ενθαρρυνθούν και νέα προϊόντα, συμβατά με τις κλιματικές και λοιπές φυσικές συνθήκες θα πρέπει να αναδειχθούν στην κατεύθυνση αυτή. Μόνον η άμεση σύνδεση της φύσης με την οικονομική ανάπτυξη θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για τις μεγάλες οικολογικές καταστροφές. Και μόνον έτσι οι επενδύσεις στην πρόληψη των φυσικών κινδύνων θα αποβαίνουν αποδοτικότερες οικονομικά, από την εκ των υστέρων αποκατάσταση των ζημιών.
Και τέλος, μόνον έτσι θα δοθούν ίσες ευκαιρίες σε όλους για την αξιοποίηση του περιβάλλοντος και θα αποφευχθεί η οικειοποίηση και η καταστροφή του από μεμονωμένες ομάδες συμφερόντων.
Όσο για την κορυφαίας σημασίας υπόθεση του νερού και την αντιμετώπιση του μεγάλου κινδύνου της επαπειλούμενης λειψυδρίας, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση μιας υδατικής πολιτικής με χαρακτηριστικά βιωσιμότητας, συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον επειγουσών προτεραιοτήτων. Η εκπόνηση ολοκληρωμένων σχεδίων για τη διαχείριση των υδατικών πόρων σε επίπεδο υδρολογικών λεκανών και λεκανών απορροής ποταμών και η κατάργηση της αποσπασματικής και τομεακής θεώρησης του νερού, σύμφωνα δηλαδή με τη διοικητική διαίρεση και τη χρήση αντίστοιχα, θα καταστήσει αποτελεσματικές τις επιχειρησιακές πρακτικές διαχείρισης των υδατικών αποθεμάτων.
Ακόμη, η αντικατάσταση της περιβαλλοντικά αδιέξοδης πολιτικής της διαχείρισης της φυσικής προσφοράς του νερού, από τη συμβατή με την αειφορία αντίληψη της διαχείρισης της ζήτησης, θα αυξήσει την αποδοτικότητα των μέτρων της υδατικής πολιτικής. Στο εξής δηλαδή, δεν θα προσαρμόζονται τα υδατικά αποθέματα στις εκάστοτε αναπτυξιακές ανάγκες, μια πρακτική που είναι υπεύθυνη για την εξάντληση και την υποβάθμιση ενός σημαντικού μέρους των υδατικών συστημάτων της χώρας. Αλλά αντίθετα, θα είναι οι ανάγκες της ανάπτυξης που θα πρέπει να προσαρμόζονται στα δεδομένα της φύσης. Που σημαίνει έμφαση στις μεθόδους εξοικονόμησης του νερού και στροφή στις τεχνικές ελέγχου της κατανάλωσής του, εντός των ορίων των διαθέσιμων υδατικών αποθεμάτων.
Η περίοδος της αθωότητας για το περιβάλλον έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η κλιματική αλλαγή δεν αφήνει άλλα περιθώρια για «βολικά ψέματα». Ό,τι σκοτώναμε μέχρι τώρα, έχοντας το άλλοθι της άγνοιας των επιπτώσεων, πρέπει να έρθει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος από εδώ και στο εξής.
Η ανθρώπινη ευφυία, καλείται να αποδείξει την υπεροχή της σ’ αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Αυτό είναι απαραίτητο προκειμένου να κερδηθεί ο αγώνας της επιβίωσης σ’ έναν πλανήτη, που αντιδρά στις αφόρητες πιέσεις που έχει δεχτεί.
Στο μέλλον, κερδισμένοι θα είναι όσοι αντιληφθούν αυτή τη νέα, όσο και «άβολη» πραγματικότητα.